Δείτε παρακάτω ορισμένες πληροφορίες για τον υπερθυρεοειδισμό:
Υπερθυρεοειδισμός σημαίνει ότι υπάρχει υπερβολική ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών στον οργανισμό. Τούτο μπορεί να προκαλέσει πληθώρα συμπτωμάτων, όπως τρέμουλο, αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία, δυσανεξία στη ζέστη, αίσθημα κόπωσης, απώλεια βάρους παρά την αυξημένη όρεξη, μειωμένη αντοχή στην άσκηση, αύξηση των κενώσεων, πονοκεφάλους, υπερίδρωση, ναυτία, κ.ά.
Υπάρχουν πολλά αίτια υπερθυρεοειδισμού, όπως η νόσος του Graves, η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό ή η σιωπηλή θυρεοειδίτιδα, η υποξεία θυρεοειδίτιδα, το τοξικό αδένωμα ή η τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη, ο κεντρικός υπερθυρεοειδισμός, κ.ά.
Όταν ο υπερθυρεοειδισμός προκαλείται από τη νόσο του Graves, μπορεί να εμφανιστούν επιπρόσθετες εξωθυρεοειδικές εκδηλώσεις, λόγω της αυτοάνοσης φύσης του, όπως:
Θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια. Εμφανίζεται σε πολλούς ασθενείς (~40%) με τη νόσο του Graves, και μπορεί να προκαλέσει πρόπτωση των οφθαλμών (εξόφθαλμος), διπλωπία, και άλλα οφθαλμικά συμπτώματα, μεταβλητής σοβαρότητας.
Προκνημιαίο μυξοίδημα. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε κάποιους ασθενείς με τη νόσο του Graves, αλλά είναι λιγότερο συχνό. Μπορεί να παρατηρηθεί εξάνθημα και οίδημα στο δέρμα στην πρόσθια επιφάνεις της κνήμης, μεταβλητής σοβαρότητας.
Οι επιπλοκές του υπερθυρεοειδισμού, όταν δεν λαμβάνεται θεραπεία, μπορεί να περιλαμβάνουν τις καρδιακές αρρυθμίες όπως η κολπική μαρμαρυγή, τη στεφανιαία νόσο, το έμφραγμα μυοκαρδίου, την καρδιακή ανεπάρκεια, την οστεοπόρωση και τα κατάγματα, τη θυρεοτοξική κρίση ("καταιγίδα"), την πολυοργανική ανεπάρκεια, και το θάνατο.
Ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί επίσης να επιπλέξει την εγκυμοσύνη, και να αυξήσει τον κίνδυνο για αποβολή, χαμηλό βάρος γέννησης, πρόωρο τοκετό, προεκλαμψία, εμβρυϊκό υπερθυρεοειδισμό, εμβρυϊκή βρογχοκήλη, κ.ά.
Δεν υπάρχει ενιαία προσέγγιση που να ταιριάζει σε όλους για τη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού. Ανάλογα με την αιτία του υπερθυρεοειδισμού και την κλινική κατάσταση, προτείνονται διαφορετικές θεραπευτικές επιλογές, και η τελική θεραπευτική απόφαση λαμβάνεται αφού παρουσιαστούν όλες οι επιλογές στον/ην ασθενή ώστε να μπορεί να ληφθεί μία τεκμηριωμένη απόφαση.
