Δείτε παρακάτω κάποιες πληροφορίες σχετικά με τον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό:
Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι μικροσκοπικοί αδένες που παράγουν την παραθορμόνη (PTH), ρυθμίζοντας το ασβέστιο στον οργανισμό. Συνήθως είναι 4, αλλά κάποιες φορές μπορεί να είναι λιγότεροι ή περισσότεροι από 4. Η συνήθης τοποθεσία τους είναι πίσω από το θυρεοειδή αδένα, αλλά ορισμένες φορές δε βρίσκονται στη συνήθη τοποθεσία τους, και μπορεί να βρεθούν οπουδήποτε στο λαιμό ή στο άνω στέρνο, ή κάποιες φορές ακόμα και μέσα στο θυρεοειδή αδένα.
Ο υπερπαραθυρεοειδισμός είναι μία πάθηση όπου υπάρχει αυξημένη παραγωγή παραθορμόνης. Κατηγοριοποιείται σε:
Πρωτοπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός. Τούτο προκαλείται όταν υπάρχει υπερβολική αρρύθμιστη παραγωγή παραθορμόνης, οδηγώντας στην υπερασβεστιαιμία. Μπορεί να προκληθεί από ένα ή περισσότερα παραθυρεοειδικά αδενώματα (καλοήθης όγκος του παραθυρεοειδούς), από υπερπλασία και των τεσσάρων παραθυρεοειδών, ή, πολύ σπάνια, από καρκίνωμα παραθυρεοειδούς (αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο).
Δευτεροπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός. Πρόκειται για μία "αντίδραση" των παραθυρεοειδών αδένων, όταν αισθάνονται ότι η πρόσληψη ασβεστίου ή βιταμίνης D είναι χαμηλότερη της απαιτούμενης, ή όταν τα επίπεδα φωσφόρου είναι υψηλότερα από τα βέλτιστα (όπως π.χ. σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο). Σε αυτές τις περιπτώσεις, η παραθορμόνη αυξάνεται αλλά το ασβέστιο δεν είναι υψηλό ή δεν είναι κοντά στα ανώτατα φυσιολογικά όρια, και η θεραπεία συνήθως είναι η αύξηση της πρόσληψης ασβεστίου ή/και βιταμίνης D.
Τριτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός. Πρόκειται για μία σπάνια πάθηση, σε ασθενείς με προχωρημένη χρόνια νεφρική νόσο, όπου κάποιες φορές ο χρόνιος δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός με την πάροδο των ετών μπορεί να προκαλέσει την απώλεια της ικανότητας των παραθυρεοειδών αδένων να ρυθμίζουν το ασβέστιο, και τελικά να προκληθεί υπερασβεστιαιμία.
Είναι εξέχουσας σημασίας να κατηγοριοποιηθεί σωστά ο υπερπαραθυρεοειδισμός, καθώς η θεραπεία κάθε μορφής υπερπαραθυρεοειδισμού έιναι τελείως διαφορετική αναλόγως με το αν είναι πρωτοπαθής, δευτεροπαθής, ή τριτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός. Επιπροσθέτως, είναι πολύ σημαντικό να διαγνώσουμε τον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό με ακρίβεια, και να αποκλείσουμε την πιθανότητα ύπαρξης μίας πάθησης που λέγεται Οικογενής Υποασβεστιουρική Υπερασβεστιαιμία (ΟΥΥ), πρoτού προχωρήσουμε στη θεραπεία.
Τα συμπτώματα του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού είναι ποικίλα, και πολλές φορές μη ειδικά, και περιλαμβάνουν το αίσθημα κόπωσης, την "ομίχλη εγκεφάλου", τις αλλαγές στη διάθεση, τη δυσκολία στη συγκέντρωση ή τη γνωσιακή εξασθένηση, τις διαταραχές ύπνου, τις μυϊκές κράμπες ή τις μυαλγίες, τις οστεαλγίες, τη δυσουρία, τη ναυτία, την καούρα/γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, τα πεπτικά έλκη, και την πολυουρία. Η σοβαρή υπερασβεστιαιμία ή υπερασβεστιαιμική κρίση μπορεί να οδηγήσει σε καρδιαγγειακές επιπλοκές, σοβαρή σύγχυση ή ντελίριο, σοβαρή αφυδάτωση, οξεία νεφρική βλάβη, παγκρεατίτιδα, αρρυθμίες.
Η χειρουργική αφαίρεση (παραθυρεοειδεκτομή) προτείνεται σαν θεραπεία για τον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό, όταν πληρούνται συγκεκριμένα κριτήρια, όπως το ιστορικό νεφρολιθίασης ή χρόνιας νεφρικής νόσου, το ιστορικό οστεοπόρωσης ή κατάγματος ευθραυστότητας, τα πολύ υψηλά επίπεδα ασβεστίου, η ηλικία κάτω των 50 ετών, η ύπαρξη συμπτωμάτων, κλπ.
Πριν το χειρουργείο, προτείνεται ανεπιφύλακτα να γίνουν απεικονιστικές εξετάσεις για τον εντοπισμό παραθυρεοειδών. Οι εξετάσεις αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν τον υπέρηχο, το sestamibi scan (κατά προτίμηση σε συνδυασμό με SPECT/CT), το 4D-CT scan (εάν γίνεται σε εξειδικευμένα κέντρα με εμπειρία σε αυτήν την εξέταση), ή άλλες εξετάσεις ανάλογα με την κλινική ένδειξη. Το να εντοπίσουμε τον/τους μη φυσιολογικό/ούς παραθυρεοειδή/είς προεγχειρητικά έχει πολλά οφέλη, καθώς μειώνει το χειρουργικό χρόνο, αυξάνει την πιθανότητα επιτυχίας του χειρουργείο, κλπ. Ο Δρ. Σέγκος έχει μεγάλη εμπειρία στον υπέρηχο παραθυρεοειδών και έχει πολύ υψηλά ποσοστά εντοπισμού παραθυρεοειδών!
Ακόμα και αν όλες οι προσπάθειες εντοπισμού παραθυρεοειδών αποτύχουν να βρουν κάποιον μη φυσιολογικό παραθυρεοειδή, το χειρουργείο παραθυρεοειδεκτομής μπορεί ακόμα να γίνει με την παραδοσιακή προσέγγιση της παραθυρεοειδεκτομής με εξερεύνηση και των τεσσάρων παραθυρεοειδών.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι όταν σκεφτόμαστε να γίνει παραθυρεοειδεκτομή, είναι απολύτως αναγκαίο πριν το χειρουργείο να εξεταστεί ταυτόχρονα και ο θυρεοειδής αδένας. Αυτό γίνεται με τον εργαστηριακό έλεγχο της θυρεοειδικής λειτουργίας και με τον υπέρηχο θυρεοειδούς. Έτσι, εάν υπάρχει μία πάθηση του θυρεοειδούς για την οποία συνίσταται χειρουργείο, όπως π.χ. ο καρκίνος του θυρεοειδούς, τότε η θυρεοειδεκτομή μπορεί να γίνει ταυτόχρονα με την παραθυρεοειδεκτομή.
